Ιστορία του γαλβανισμού

Το 1836, ο Sorel στη Γαλλία έβγαλε το πρώτο από τα πολυάριθμα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για μια διαδικασία επικάλυψης χάλυβα βουτώντας τον σε λιωμένο ψευδάργυρο αφού πρώτα τον καθαρίσει.Παρείχε τη διαδικασία με το όνομά της «γαλβανίζοντας».
Η ιστορία του γαλβανισμού ξεκινά πάνω από 300 χρόνια πριν, όταν ένας αλχημιστής-έλα-χημικός ονειρεύτηκε έναν λόγο για να βυθίσει καθαρό σίδερο σε λιωμένο ψευδάργυρο και προς έκπληξή του, μια αστραφτερή ασημένια επίστρωση αναπτύχθηκε πάνω στο σίδερο.Αυτό επρόκειτο να γίνει το πρώτο βήμα στη γένεση της διαδικασίας γαλβανισμού.
Η ιστορία του ψευδαργύρου είναι στενά συνδεδεμένη με αυτή της ιστορίας του γαλβανισμού.στολίδια κατασκευασμένα από κράματα που περιέχουν 80% ψευδάργυρο έχουν βρεθεί που χρονολογούνται ήδη από 2.500 χρόνια.Ο ορείχαλκος, ένα κράμα χαλκού και ψευδαργύρου, έχει εντοπιστεί τουλάχιστον στον 10ο αιώνα π.Χ., με τον ιουδαϊκό ορείχαλκο που βρέθηκε αυτή την περίοδο να περιέχει 23% ψευδάργυρο.
Το διάσημο ινδικό ιατρικό κείμενο, Charaka Samhita, που γράφτηκε γύρω στο 500 π.Χ., αναφέρει ένα μέταλλο το οποίο όταν οξειδώθηκε παρήγαγε pushpanjan, γνωστό και ως «μαλλί του φιλοσόφου», που πιστεύεται ότι είναι οξείδιο του ψευδαργύρου.Το κείμενο περιγράφει λεπτομερώς τη χρήση του ως αλοιφή για τα μάτια και ως θεραπεία για ανοιχτές πληγές.Το οξείδιο του ψευδαργύρου χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, για δερματικές παθήσεις, σε κρέμες καλαμίνης και αντισηπτικές αλοιφές.Από την Ινδία, η παραγωγή ψευδαργύρου μετακόμισε στην Κίνα τον 17ο αιώνα και το 1743 ιδρύθηκε το πρώτο ευρωπαϊκό μεταλλουργείο ψευδαργύρου στο Μπρίστολ.

Το 1824, ο Sir Humphrey Davy έδειξε ότι όταν δύο ανόμοια μέταλλα συνδέθηκαν ηλεκτρικά και βυθίστηκαν στο νερό, η διάβρωση του ενός επιταχύνθηκε ενώ του άλλου έλαβε έναν βαθμό προστασίας.Από αυτό το έργο πρότεινε ότι οι χάλκινοι πυθμένες των ξύλινων ναυτικών πλοίων (το παλαιότερο παράδειγμα πρακτικής καθοδικής προστασίας) θα μπορούσαν να προστατευθούν με την προσάρτηση πλακών σιδήρου ή ψευδαργύρου σε αυτά.Όταν οι ξύλινες γάστρες αντικαταστάθηκαν από σίδηρο και χάλυβα, εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται άνοδοι ψευδαργύρου.
Το 1829 ο Henry Palmer της London Dock Company έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για «μεταλλικά φύλλα με εσοχή ή κυματοειδές», η ανακάλυψή του θα είχε δραματικό αντίκτυπο στον βιομηχανικό σχεδιασμό και τον γαλβανισμό.